Het leed dat ‘exclusieve merchandise van de Efteling kopen’ heet

Wees maar niet bang. Dit gaat geen blog worden waarin ik de Efteling met de grond gelijk maakt. Maar om nou te zeggen dat het park er 100% goed van af komt, nee dat zeker niet. Op het moment van lezen heb je waarschijnlijk al het een en ander online voorbij zien komen over de grote drukte rondom de exclusieve merchandise van Spookslot. En dan heb je vast ook gelezen dat er een hoop dingen niet goed gingen. Weet je wat, ik ga gewoon vanaf het begin beginnen en dan neem ik je mee hoe ik deze dag in de Efteling hebt beleefd.

Sinds de bekendmaking van de nieuwe pin en het boek over Spookslot heeft het Sprookjespark nogal wat te verduren gehad online. Er was veel onbegrip over de aantallen die beschikbaar zouden zijn en misschien nog wel erger, bezoekers konden maximaal 5 pins en boeken per bestelling meenemen. Dit is gelukkig teruggebracht naar 3 waardoor er meer begrip ontstond. Ik heb even getwijfeld of ik wel naar het park zou gaan vandaag. Er is in het verleden vaker door het park exclusieve merchandise verkocht en ik zag altijd grote druktes voorbij komen. En ik hoor het mezelf nog steeds zeggen: ‘Wie gaat er nu 2 uur in de rij staan voor een pin?’.

Op de een of andere manier heb ik er toch voor gekozen om vandaag naar het park te gaan. Het Spookslot is namelijk niet zomaar een attractie. Het is een icoon wat ontzettend veel uitstraalt. En ja, ook ik bezocht de attractie niet bij elk bezoek maar ik kon altijd wel genieten van de sfeer en uitstraling. En laten we eerlijk wezen, de nieuwe pin ziet er ook wel echt enorm goed uit. Dit komt uit de mond (of nou ja, in dit geval uit mijn hoofd) van iemand die eigenlijk niks met pins heeft. En dan is er natuurlijk nog het boek. Bij mij in de kast liggen behoorlijk wat boeken over Disney en ik vond dat deze van het Spookslot er zeker bij hoorde. Ik weet eigenlijk nog steeds niet wat er in het boek staat maar als de Efteling een boek uitbrengt over het Spookslot dan weet je gewoon dat het goed zit.

Op naar de Efteling

Nu ben ik niet de beste in rekenen maar in dit geval is 1+1 gewoon twee. Ik moest en zal vandaag naar het park gaan. Ik stapte rond 07:45 uur in de auto en kwam 09:01 uur aan op het parkeerterrein van de Efteling. Eindelijk kon ik de auto weer eens sinds lange tijd redelijk vooraan parkeren, wat op zich niet gek is aangezien het park pas om 10:00 uur opende. En wie komt er nu al een uur voor opening naar het park? Nou eigenlijk best veel mensen. Bij aankomst stond er al een behoorlijke lange rij voor de poort te wachten. Ik liep naar het einde van de rij om aan te sluiten totdat de stoet in beweging kwam. De poort ging open en in de verte zag ik de eerste al een sprintje trekken naar de ingang. Even het abonnement scannen en ook ik ben binnen.

Ik had eigenlijk wel een bord verwacht met een pijl die aangaf waar ik een bonnetje kon halen om zo de garantie te hebben op de merchandise. Dit zag ik tenslotte online voorbij komen bij eerdere verkopen van exclusieve merchandise. Maar oké, geen probleem. Ik loop in een redelijk stevig tempo door richting het hoofdpad van het park om mij richting de poort te begeven die toegang gaf tot het gebied van Spookslot. Uiteraard was deze nog wel gesloten. De beveiliging zorgde ervoor dat bezoekers netjes in een rij stonden aan de rechterkant van het pad zodat de dagjesbezoekers er zonder problemen voorbij konden stappen.

Het uurtje wachten ging eigenlijk nog best snel voorbij. De poorten gingen open en ik zag nogmaals in de verte een grote groep zich haastig en duwend richting het slot begeven. Gelukkig was het overgrote gedeelte van de wachtende geduldig waardoor de rest en ikzelf netjes in een rij richting de achterkant van Spookslot konden lopen. Tot zover was er eigenlijk nog niets aan de hand, op een paar mafkezen na die kostte wat het kost de eerste wilden zijn.

Huh, meerdere rijen?

Aan de achterkant van het Spookslot had zich inmiddels een grote menigte verzameld. En zoals verwacht liep de rij behoorlijk ver door naar achteren. En wat blijkt nou? De rij liep helemaal door richting Symbolica. Voor wie het park een beetje kent weet het, dat is een behoorlijk eind. Maar wat blijkt nou? Er zijn ook behoorlijk wat mensen via de poort van Symbolica richting het Spookslot gelopen waardoor er eigenlijk twee rijen ontstonden. De rij waarin ik stond probeerde zich in te voegen in de bestaande rij. Een medewerkster probeerde iedereen zover te krijgen om helemaal achteraan in de rij aan te sluiten die richting Symbolica is ontstaan. Dit lukte niet omdat ‘onze’ rij ervan was overtuigt dat we in de juiste rij stonden. En de mensen in de andere rij dachten precies hetzelfde. En wat krijg je dan? Bezoekers kijken elkaar verrassend en redelijk irriterend aan met de vraag waarom er werd voorgekropen. Bezoekers probeerde elkaar ervan te overtuigen waarom juist zij wel in de goede rij stonden en de rest niet. Het werd als het ware een soort welles nietes gesprek. De beveiliging probeerde er nog wat van te maken maar ook de beste man kreeg het niet voor elkaar om één rij te creëren. Oké, dan gaan we verder in twee rijen die moeten merchen. We maken er maar het beste van.

Een derde rij erbij!?

Omdat er twee rijen moesten samenvoegen duurde het natuurlijk behoorlijk lang. Om de zoveel minuten konden er weer even twee stapjes naar voren gezet worden. Maar het ging nog steeds ontzettend traag. En wat bleek nu? Voor onze ogen, ongeveer 20 meter verder naar voren, was er nog een derde rij ontstaan. En ook deze rij ging natuurlijk invoegen. Er was verwarring alom en het personeel inclusief beveiliging zag het gebeuren maar greep niet in. Als er een schaap over de dam is dan volgt de rest natuurlijk vanzelf. Dit voelde toch wel als voordringen. Wij stonden tenslotte langer te wachten en degene die later in het park aankwamen konden eerder invoegen waardoor zij dus eerder aan de beurt waren. Het personeel leek het helemaal kwijt te zijn en besloot dan ook om niet meer in te grijpen. Een paar honderd bezoekers tegenhouden lukt natuurlijk ook niet zomaar.

Efteling wat doe je ons aan?

Bezoekers voor mij belde iemand op die wel helemaal achteraan richting Symbolica was aangesloten. ‘Iedereen kruipt hier voor dus loop maar gewoon naar voren naar ons toe’, zei de man nog. En eigenlijk gaf ik hem geen ongelijk. Je ziet iedereen voor je invoegen die later in het park is aangekomen, dan zal je ook gek zijn om netjes als enige achteraan aan te sluiten. Overal om mij heen hoorde ik ook het onbegrip en de irritatie groeien:

‘Wat loopt de Efteling hier te blunderen’

‘Wat is het weer slecht geregeld’

‘Hebben ze dan niets geleerde van voorgaande keren’

Dit was zomaar even een greep uit de reacties die ik hoorde. Ik snapte er eerlijk gezegd ook maar weinig van. Ik besloot rustig in de rij te blijven staan en stapje voor stapje zonder tussenruimte naar voren te lopen. Het leek wel of ik vooraan bij een concert stond. Het verkooppunt ‘De Witte Walvis’ kwam steeds dichterbij en eindelijk was het zover. Na een kleine 2,5 uur te hebben gewacht kon ik drie pins en drie boeken afrekenen. En gelukkig was er nog voorraad.

Lichtelijk geïrriteerd verliet ik de menigte en dacht alleen maar ‘Efteling wat doe je ons aan’. Hoe is het mogelijk dat er zoveel verwarring is ontstaan? Het is niet de eerste keer dat jullie exclusieve merchandise verkopen. Jullie hebben vaker met deze drukte moeten dealen. Waar is het fout gegaan?

Het personeel heeft wel echt hun best gedaan hoor. Ze hielden het hoofd cool en probeerde er nog wat van te maken. Eigenlijk valt hun dan ook niks te verwijten. Het zijn juist de mensen die dit bedacht hebben, die moeten zich even achter de oren krabben en goed gaan nadenken hoe dit te voorkomen in de toekomst.

Online bestellen

Even rustig zitten bij mijn vaste stek: Bäckerei Krümel. Al scrollend op mijn mobiel kwam ik erachter dat de Efteling een nabestelling gaat plaatsen voor de inmiddels uitverkochte boeken. Dat is natuurlijk goed nieuws voor iedereen die naast de pot heeft gepiest. En dat vind ik ook echt. Maar ergens vind ik het ook onbegrijpelijk. Voorafgaand aan deze dag zijn er ontzettend veel vragen gesteld of mensen de merchandise ook online konden bestellen. En het antwoord was altijd en duidelijk ‘NEE’. Dan voelt het toch zo ontzettend dom aan om eerst complete chaos te creëren in je park, bezoekers te irriteren en dan later vrolijk zeggen: ‘Leuk dat jullie allemaal 2,5 uur hebben moeten wachten maar je kon ze ook gewoon online bestellen hoor’. Hiermee geef je echt een verkeerd signaal af. Maar het belangrijkste is dat ik de pin en het boek heb. En ik heb nu eindelijk eens meegemaakt hoe het is om exclusieve merchandise te kopen in het park. Best chaotisch maar stiekem had het wel iets.

Fouten maken is menselijk dus ik hoop dat de Efteling eindelijk eens leert hoe om te gaan met merchandise en hun ‘fans’.

Handelaren en pretparkgekkies

Ik wil deze blog nog even verlengen met het volgende. Het woord ‘pretparkgekkie’ vind ik vrij heftig voor mezelf. Ik zie mezelf dan ook liever als een ‘liefhebber voor attractieparken’. In mijn ogen zijn pretparkgekkies veel te veel aanwezig en voelt het voor mij aan alsof deze groep zich altijd wilt bewijzen. Neem nu het voorbeeld van vanochtend. Mijn voorspelling kwam namelijk uit: De normale liefhebbers staan geduldig en normaal te wachten in de rij terwijl de pretparkgekkies als een stel bezetenen vooraan opgekropt op een hoopje staan. Zij moeten en zullen als eerste de pin en het boek hebben om ermee te kunnen pronken. Als er daardoor medewerkers aan de kant geduwd moeten worden dan vinden jullie dat prima. Maar laat ik jullie gekkies het volgende zeggen; jullie zijn bijzonder vervelend en irritant. Gedraag je eens normaal! En dan zeg ik het nog netjes.

En dan zijn er nog de handelaren. De verkoop moest vanochtend nog starten maar de eerste advertenties waren al te zien online. Waarom doen jullie dit? Is het nu echt de moeite waard om een paar tientjes extra te verdienen? Wil je echt dik 2 uur in de rij staan en merchandise voor iemands neus wegtrekken om er zelf beter van te worden? Er komt steeds minder begrip voor jullie en het wordt tijd dat de Efteling dit gaat aanpakken.

Om de blog toch nog met een goed gevoel af te sluiten; Ik vond het een enerverende dag. Er zat soms wat irritatie bij, ik moest veel geduld hebben maar daar tegenover heb ik wel de pin en het boek, zag ik personeel enorm hard werken en heb ik genoten van de populariteit van de Efteling. En dat wint het uiteindelijk altijd!